Geschiedenis

Brullende Motoren

Autorally’s hebben jarenlang in Tienen gefloreerd met dank aan André Aerts, die als co-piloot van Gilbert Stapelaere internationale roem vergaarde. Het duo werd 5 keer Belgisch kampioen en zegevierde o.m. vier keer in de 12 uren van Ieper. Van de 58 nationale en internationale rally’s die hij betwistte tussen 1965 en 1972 mocht André maar liefst 32 overwinningen noteren. Op nationaal vlak is zijn palmares uiteraard een stuk uitgebreider.

Het kon niet anders dat de rallymicrobe ook in de Suikerstad zou toeslaan. Rond 1960 namen Tienenaars deel aan regionale autowedstrijden van de B.A.C. (Brabant Auto Club). Ideeën over de oprichting van een autoclub werden steevast uitgewisseld in het inmiddels verdwenen café Beaux Arts, gelegen naast de Kruisboog. “Onder impuls van onder meer Yves Moers, Theo Kleynen en André Aerts is op 13 Maart 1970 Thiunas Motor Club opgericht”, herinnert Frank Standaerd zich. De club werd als eerste Tiense autoclub erkend door de Koninklijke Automobielclub. Jaarlijks organiseerden ze drie grote evenementen: de Slalom van Tienen, de slalom van Kumtich en de “6 uren van Tienen” (later omgedoopt tot “360 minuten van Tienen”). In 1979 zag men het grootser en groeide de rally uit tot “12 uren van Tienen”.

Tien jaar na de oprichting kreeg de club een nieuw bestuur, waarvan André de voorzitter bleef, geassisteerd door Jos Mombaerts als ondervoorzitter, Jean Claude Vandereyken werd secretaris met de hulp van Hans Vandermolen. De “schatkist” kwam in handen van Luc Vangoidsenhoven. Romain Keyen en Jean-Paul Hendrickx verzorgden de public-relations en Luc Jans kreeg een functie als raos manager. Yvo Vandebroeck en Roland Moens vervolledigden het bestuur.

Het nieuwe bestuur startte met een juniorenteam, voor jongeren benden de 18 jaar. Vijf tweemans-formaties verdeigden de club in zwart-rood-zilvergrijze wagens, de kleuren van TMC. In 1980 deed de club een beroep op Gilbert Stapelaere om de TMC-piloten “bij te schaven” in het rallyrijden. Als blikvanger organiseerde TMC dat jaar op 18 mei de 11^de editie Slalom van Tienen, tellend voor het nationaal en provinciaal kampioenschap en op 17 augustus de Salalom van Kumtich. De blikvanger werd evenwel de “12 uren van Tienen”. Zo’n organisatie vroeg de inzet van alle leden en daar bovenop werd een beroep gedaan op vele vrijwilligers. TMC wou de Tienenaars op een veilige manier vertrouwd maken met de autosport.

Intussen had ook de concurrentie met het R.A.T.T. (Racing Auto Team Tienen) zijn intrede gedaan onder impuls van Arsène Pardon, Eddy Henot en Louis Pans. Al gauw bleek dat twee autoclubs in een relatief kleine stad als Tienen een onbegonnen zaak was. Bovendien was er ook in Boutersem nog een club opgericht. In 1982 haalde de ratio het van de emotie. “Elke club afzonderlijk beklaagde er zich over dat het moeilijk voor ieder afzonderlijk was om een behoorlijke organisatie op het getouw te zet- ten”, schrijft Het Laatste Nieuws op 28 februari 1982. Er was vooral een gebrek aan harde werkers.” Frank Standaerd slaagde er in om de twee Tiense clubs rond te tafel te krijgen. T.T.D. Boutersem vervoegde het gezelschap, waarvan Jean-Paul Hendrickx voorzitter werd. Daarmee werd T.R.T., Tiens Rally Team een feit. Stan- daerd werd plaatsvervangend voorzitter, Lau- rent Vandeput ondervoorzitter en het secretari- aat kwam onder de hoede van Martine Pon- saerts en Viviane Ausloos. Michel Hellebuyck kreeg de functie van penningmeester. Verant- woordelijken voor de rally’s werden Luc Jans, Luc Vangoidsenhoven en Gaston Vandeput. Voor de oefenrally’s stond Guido Deputter in en voor de sprint waren dat Laurent en Gaston Vandeput.

Er werd ook een clubblad uitgegeven, waarvoor Robert Vandeput verantwoordelijk was. Yves Moers en Jean-Claude Vandereycken stonden in voor de public relations.

Frank Standaerd: “In 1982 werd een eerste grote provinciale rally ingericht. Daarvoor wer- den alle leden gemobiliseerd. Nationaal was men lovend over de organisatie en men wou de volgende wedstrijden laten meetellen voor het Belgisch kampioenschap, maar dat hebben wij altijd geweigerd. Dat ging onze krachten te boven.”

Na enige tijd nam Johan Dotremont de leiding over van Jean-Paul Hendrickx. “De club is tot in 2013 rally’s blijven organiseren, maar het werd van jaar tot jaar moeilijker en moeilijker. De veiligheidseisen werden fors opgekrikt. Het werd voortdurend zoeken naar een geschikte omloop die de goedkeuring kon meedragen van de lokale overheden. Daarnaast kampt ook in deze sport meer en meer met ongedis- ciplineerde supporters. Na 2013 kwam er een voorlopig (?) einde aan de organisatie. De risi- co’s zijn simpelweg te groot geworden”, meent Standaerd.

Uit: SPORT@TIENEN Een bloemlezing uit de Tiense Sportgeschiedenis. (Samenstelling Rik Poulman)